In het begin van de ontwikkeling van oogbesturing werden er voor het gebruik strikte eisen gesteld aan de gebruikers. De oogbesturingssystemen lieten geen beweging van het lichaam ten opzichte van de camera toe. Ook was er een grote mate van nauwkeurigheid vereist om adequaat met oogbesturing te kunnen werken. Dit zorgde voor een beperkte groep mogelijke gebruikers. Momenteel is de techniek van de oogbesturing zo ver gevorderd dat er een veel grotere groep mogelijke gebruikers is. Deze technologische vorderingen hebben ook geleid tot het uitwerken van een nieuw concept, de ‘Learning curve’ of ‘Leercurve’. Uitgangspunt van de Leercurve is dat er geen accurate kalibratie nodig is om met oogbesturing te beginnen en dat de oogbesturing zelf niet opgehangen hoeft te worden aan communicatie. Oogbesturing kan op deze manier voor bijvoorbeeld actie-reactie gebruikt worden, wellicht de enige manier waarop een gebruiker zelf in staat is iets te beïnvloeden. Voor sommigen kan dit de missende opstap zijn om tot taalontwikkeling te komen.